तुका साद तुझ्या माहेराची वाट दिता गो
कानी मायेच्या त्या सागराची गाज येता गो
फेसाळली लाट
वेडी पायवाट
कानी येती आज पायजणां
मायेचा पदर
फुलला मोहर
पानो पानी सूख माइना
चोरपावलानी
हळू येता कोणी
डोळ्याच्या काठानी
ऊनहून पाणी
तेची टिपूर टिपूर चाहूल दिता गो
जाईजुई चाफा – वाऱ्यावर तेचो दर्वळ गो
रानभर हाका – अजून तुला देती अोहळ गो
जाईजुई चाफा
रानभर हाका
दारात सायली तुझी सय सांगते
चिमणीचा खोपा
पारंबीचा झोका
तुळस अंगणी तुझी वाट पाहते
नादावली सये आज पुन्हा पाउले
गंध सा-या या आठवणींचा उरी
वळीव भरुन भरुन येता गो
विरले नाते केव्हा कसे जीवना
चुकण्या आधी कळले कसे ना कुणा
धूसर झाले का ते
क्षण गुलाबाचे सारे
दिवस भासांचे नी
अधिर स्पर्शाचे कारे
विझून गेले ते
बहर आशेचे
स्वप्ने..गेली..हरवुन का…
वचने..वेडी..मुठीत रित्या
अंतरा – १
अाहे अजूनी जरी हात हाती
निसटून गेले काहीतरी
का कोण जाणे अंधारले
हे जाणीवांच्या वाटेवरी
मृगजळा परि आता
संवाद झाले
धुमसते मन रिते
तरीही सावरेना
विरले नाते केव्हा कसे जीवना
चुकण्या आधी कळले कसे ना कुणा
अंतरा – २
दाटून येते आतून काही
गोठून जाते अर्ध्यावरी
का सापडेना शोधूनही
जो बंध होता जन्मांतरी
हरवले सूर कुठे
अलवार सारे
उसवली वीण कधी
सुटली गाठ केव्हा
विरले नाते केव्हा कसे जीवना
चुकण्या आधी कळले कसे ना कुणा