कळले नाही कधी ऊसवले
लक्तर जगण्याचे
गेले फाटुन ऊडण्या आधी
पतंग स्वप्नांचे
नशिबी आली वणवण फरपट
कारण चुकली वाट
नकोस गिरवू तीच ऊजळाणी
तू ही पुन्हा दिनरात

तरणा-याला लाख सोबती
खोल असे तळ बुडत्याच
फसवी स्वप्ने विरता ऊरतो
वणवा केवळ जगण्याचा
करपुन जातो ऊभा जन्म मग
मुकाट त्या वणव्यात
नकोस गिरवू तीच ऊजळाणी
तू ही पुन्हा दिनरात